Vísur 73–84 av 176 vørum
SÁLAREYGA er bókin um 40 ára søguna hjá Sinnisbata. Um felagið, sum síðan stovnanina í 1982 hevur arbeitt fyri rættindunum hjá fólki við sálarsjúku í Føroyum. Longu sjey ár eftir stovnanina, í 1989, hevði felagið keypt tvey hús, sum síðan hava verið nýtt sum bústovnar til sinnisveik.
Emil, tað er hann, sum býr á Kattholti í Lønnibergi og sum ger skálkabrøgd næstan hvønn dag alt árið. Hvørja ferð, tá hann hevur gjørt eitt skálkabragd, situr hann innilæstur á verkstaðnum og telgir sær ein lítlan, stuttligan træmann. Nú standa 369 træmenn á hillini!
Maja hevði ongantíð funnið upp á at skatt seg sjálva, ikki við vilja, sum fólk annars tykjast at halda. Kanst tú ikki saga spíssin av tumlinum av tær, uttan at øll skulu fara at stúra? Tað vil siga øll uttan mamma Maju. Hinvegin stúrir Maja fyri henni. Í einum balli, sum hon ikki er boðin…
axa hentar eina várhagasólju og blæsur. Har er bara ein lítil fallskýggi eftir, og Taxa nikkar. „Ein sjeikur,“ sigur hon. Hon vil hava, at Naja spyr, hvør tað er, men Naja tímir ikki. „Tað eitur eitt fræhár,“ sigur Naja. „Hvat sigur tú? Frathár?“ flennir Taxa. „Eg segði fræhár.“ „Frata fræhár.“ „Steðga nú, tað er ólekkurt.“…
– Hey, Krákus, skulu vit fara at súkkla? – BÍÐA, Mamma Mu! Havi ikki tíð. Eg má líma.
Fyri langari, langari tíð síðani var tað ein týdningarmikil maður, sum arbeiddi fyri kongin. Hann var keddur og sera, sera bangin. Sonur hansara var sjúkur – so sjúkur, at hann fór at doyggja, og eingin dugdi at hjálpa honum. Men so hoyrdi hann um Jesus Kom við á eina ferð, at finna út av júst…
Ein rithøvundur situr í summarhúsinum hjá einum vinmanni tætt við eina lítla bygd og roynir at skriva eina skaldsøgu – ein uppgáva, sum er strevin at fáast við, tí rithøvundurin hevur ringt við at koma á lagið. Lítið kemur burturúr, og lokið liggur í heilum á skrivimaskinuni. Rithøvundurin hevur lítið samskifti við onnur fólk og…
Hjálp! Gammurin Polly er sloppin út gjøgnum eitt opið vindeyga. Hvar man hon vera farin? Kanska finnur hon kjøt – helst frá livandi dýrum…
Djór kunnu ikki verða sombi. Ella kunnu tey? Tey vaksnu góvu leyvunum eitt deytt sombi. Men taå skuldu tey ikki havt gjørt. Tí nú er okkurt púra galið við leyvunum. Og knappliga eru Milo, Samir og Afia í stórum vanda.
Ongar vørur eru í kurvuni
