Ein rithøvundur situr í summarhúsinum hjá einum vinmanni tætt við eina lítla bygd og roynir at skriva eina skaldsøgu – ein uppgáva, sum er strevin at fáast við, tí rithøvundurin hevur ringt við at koma á lagið. Lítið kemur burturúr, og lokið liggur í heilum á skrivimaskinuni. Rithøvundurin hevur lítið samskifti við onnur fólk og…
Eg eri so skjót! reypar Hara. Hm! sigur Skjaldbøka trútin. Skulu vit renna um kapp? Men hvør vinnur? Tað sigur hendan framúr livandi endurfrásøgnin úr Esops dømi tær.
Djór kunnu ikki verða sombi. Ella kunnu tey? Tey vaksnu góvu leyvunum eitt deytt sombi. Men taå skuldu tey ikki havt gjørt. Tí nú er okkurt púra galið við leyvunum. Og knappliga eru Milo, Samir og Afia í stórum vanda.
Jørðin doyði fyri tíggju árum síðan. Neo og Niria eru uppvaksin í einari rakett í rúmdini. Mamma og pápi teirra fóru avstað fyri fleiri árum síðan. Tey skuldu byggja eina støð á einari aðrari gongustjørnu. Nú eru Neo og Niria á veg til støðina. Men fara tey at finna mammuna og pápan?
Mín lívsleið er ein samtalubók, sum er ætlað at skapa hugnaligar løtur og góða samveru. Bókin egnar seg til bæði yngri og eldri fólk, eins og hon eisini er vælegnað fólki, ið ikki hava eins gott minni og tey høvdu áður. Ætlanin við bókini, er at eigarin av bókini saman við sínum nærmastu fær møguleika…
Í 1993 skrivaði Axel Tórgarð allar morgunlestrarnar sjálvur. Hann skipaði teir sum eina fullfíggjaða gjøgnumgongd av øllum Gamla Testamenti. Eftir einum ári hevði hann tikið fram orð úr hvørjari bók í Gamla Testamenti. Hann greiddi frá teimum einstøku verkunum, høvundi, tíð, innihaldi og endamáli. Heildarfatan hansara var, at skal Gamla Testamenti tala til okkara, sum…
TEY FÝRA SYSTKINI – Píl, Petur, Bowie og Ramona hava strítt seg ígjøgnum rusklandið Danmark. Men nú, tá tey endiliga eru komin harfrá, kenna tey nærum ikki heimin aftur, sum hann var. Børnini mugu siga bæði bottum og kensluleysum vaksum sannleikan um eina verð fulla av ruski og fake news. Tey hava tørv á øllum…
Hvørt summar verða Quill og vinir hansara settir út á ein fjarskotnan drang úti á havinum at taka fugl. Men hetta summarið kemur eingin út aftur eftir teimum. Sjálvandi kann tað ikki vera annað enn heimsins undirgangur, ið ger, at teir sita strandaðir – kaldir og svangir og krøkja seg í lívið á einum alráðandi…
Krákur samla og draga heim í reiðrið. Men henda lítla krákan fær ikki afturhald, so brátt verður næstan ikki pláss fyri henni sjálvari í reiðrinum – og als ikki pláss til vinir.